Ráðgjafinn sagði honum að konan hans stæði við dyrnar og bankaði fast.
Hún hefði staðið þar lengi vel.
Spurði hvort hann hefði ekki tekið eftir því?
Júúú, sagði hann með semingi.
Og hvað ætlarðu að gera?
Ég veit það ekki, svaraði hann.
Ókei, þá sting ég upp á því að þú bjóðir henni á stefnumót.
Hann hafði 5 daga til stefnu því hún ætlaði út úr bænum með börnin.
Á 4ða degi var ekkert boð komið og var þá minntur af konunni
á verkefnið frá ráðgjafanum.
SMS kom það kvöld.
Stefnumótið var indælt og gaf fyrirheit um breytta tíma.
Hann hafði gert eitthvað fyrir þau.
Og það hafði sára sjaldan gerst.
Ráðgjafinn var ánægður með hann og sagði að núna væri komið að henni.
Og hvað hún hlakkaði til því nú fengi hún ekki neitun frá honum þegar hún byði honum.
Með góðum fyrirvara bað hún hann að taka frá tíma því hún veit
að hann getur verið mjög upptekinn í vinnunni.
Þar er hann.
Alltaf.
Líka þegar hann borðar grjónagrautinn á kvöldin.
Í bílnum var hann þungur.
Einhvernveginn ekki á staðnum.
Var beðinn um að kúpla sig frá vinnunni og líta á þetta stefnumót
sem kærkomna tilbreytingu.
Fyrir þau, fyrir sambandið.
Svarið sem kom stendur eins og hnífur í opnu sári:
Ég þarf ekkert á þessari truflun og tilbreytingu að halda.