Eins og mér finnst það leiðinlegt.
Er samt komin í þjálfun og get verið snögg.
Sem betur fer, það lækkar leiðindastuðulinn.
Vona að þokunni létti svo hægt verði að fljúga.
Syngdu! Það bætir, hressir og kætir.
Þarna bíða Rokkarinn, Ponsí og Snáðinn eftir að töskurnar komi á flugvellinum í Fuerteventura. Bak við þau sést í auglýsingu frá dýragarðinum sem við fórum í nokkrum dögum seinna.
Vikuna áður en við komum hafði gengið hitabylgja yfir eyjuna. Hún var í rénum daginn sem við komum og var hitastigið úti aðeins 35° C!! Þegar við vorum að ganga í áttina að rútunni með allar okkar töskur og pinkla heyrðist Snáðinn segja sína fleygu setningu, "mamma, mér er svo sveitt". Rútan var með þeirri allra slöppustu loftkælingu sem um getur og sátum við í henni henni, aumingjans íslendingarnir, allir rauðir og sveittir í framan í svitaklístruðum flíkum. Hótelið var bara fínt þó ekki væri í því loftkæling. Við vorum í 2ja herbergja íbúð með góðum rúmum, notabene, en baðherbergi sem lyktaði miður illa. Held að spánverjarnir hafi ekki gert sér grein fyrir að það er búið að finna upp hlut sem heitir vatnslás. Allavega var engann að sjá hvorki á klósettinu sjálfu né vaskinum. Þegar búið var að kanna staðarhætti inni ætlaði móðirin að fara út á svalir en endaði með hurðarhúninn í hendinni og hlæjandi börn spyrjandi hvort ég sé búin að eyðileggja svalirnar!!!! Börnin voru fljót að fara úr öllum fötunum og fara í sundfötin í staðinn. Lýk þessum fyrsta hluta með mynd af þeim á leið út í sundlaug en á meðan lagði ég mig því áhrif verkjataflanna höfðu gufað upp í hitanum og líðanin orðin óbærileg.