Á persónulegum nótum

Hef lengi verið að spá í hversu persónulegur maður á að leyfa sér að vera þegar maður bloggar.
Sumir tala bara um það sem þeir eru að gera sem er bara gott, á meðan aðrir tala undir rós um það sem þeir eru að upplifa eða ganga í gegnum. Enn aðrir spá í mannlífið og pólitík.
Sumum finnst persónulegt blogg óþægilegt, og segja að maður eigi nú bara að halda sínum vandamálum fyrir sig. Ókei, gott og vel, þeir hinir sömu geta þá líka bara loggað sig af síðunni minni ef þeir vilja ekki lesa mitt pesónulega blogg sem verður hér næstu daga. Ég hef ákveðið að blogga um það sem ég er að ganga í gegnum þessa daga vegna þess að þeg veit að það hljálpar mér að fá skýra mynd á málið.


Líf mitt þessa dagan hefur tekið á sig króka og beygjur með tilheyrandi hraðahindrunum.

Öll dofin, þung í höfðinu og með hnút í maganum. Allt einhverveginn í upplausn.

Sannleikur að líta dagsins ljós sem særir djúpt.

Allt í plati bara.

Líður eins og það hafi einhver keyrt yfir mig.

Ökumaðurinn er sambýlismaður minn.