dagurinn í dag

Mikið svakalega er ég búin að vera dugleg að hvíla mig. Hef bara ekki gert neitt annað í dag nema jú ég afrekaði að fara undir sturtuna þó sjúkraliðinn í hvítu gúmmurunum væri víðsfjarri.
Skrítið þegar maður er tekinn svona úr sambandi og öryggisventillinn fer. Maður verður meira að segja þreyttur á að labba nokkra metra á klósettið. Verstur er þó sviminn, ég er stöðugt í einskona vímu. Ljóta ástandið.

Á morgun fæ ég gest sem ég hef beðið eftir á aðra viku. Planið var að fara á skíði og stunda aðra útivist en í staðinn verða degin fram spil og eldaður góður matur. Sennilega farið í bíltúr. Það er svona það mesta sem Syngibjörg megnar í stöðunni.
Svo trúi ég því að góðir hlutir gerist hægt.
Farið vel með ykkur og munið að knúsa þann sem ykkur þykir vænt um.
Maður veit aldrei hvað morgundagurinn ber í skauti sér og þá gæti það verið orðið of seint.