bjartsýnis blogg veikra

Alltaf þegar ég er búin að vera í bjarsýniskasti og fundist ég vera að hressast og fá fyrra þrek er mér þrykkt niður aftur og það með látum. Sviminn og þyngslin kýldu mig kalda í gær muuuuu...............

Foreldrar mínir komu í líki björgunarsveitar og komu mér heim úr vinnunni og sáu svo um börnin og gáfu þeim kvöldmat. Mamma var svo mætt hér í morgun að gefa morgunmat, útbúa nesti og keyra í skólann. Ég hef aðgang að bestu björgunarsveit í heimi.

Hef haft hægt um mig í dag en sé fram á að sumarbústaðaferðin sem við Birgir vorum búin að plana um helgina er ekki inn í dæminu, bæði vegna ástandsins á mér og svo vegna ófærðar á veginum upp að bústaðnum. Eins og mig hlakkaði til því það er langt síðan ég var í þessum frábæra bústað sem foreldrar mínur byggðu fyrir 2-3 árum hér inn í Langadal. Nú jæja það þýðir ekkert að væla yfir því, heldur reyna bara seinna.

Svo er ég búin að vera á leiðinni að hringja í doktorinn en hef mig ekki í það. Nenni þessu ekki.

Hvað á hann svo sem að segja nema það sem ég veit nú þegar. Langar bara í heilsuna mína.

Kollegi minn í Tónlistarskólanum fékk vírus í hjartað fyrir nokkrum árum og hefur aldrei borið þess bætur. Minn vírus fór reyndar ekki í hjartað á mér en við erum með svipuð líkamleg einkenni sem hún er ekki enn laus við eftir þennan tíma sem liðinn er frá því hún veiktist.

Ég er samt bjartsýn á að þetta lagist og ég fái fullan bata. Í því felst jú að vera þolinmóð og það kann ég, allavega svona stundum.

Læt hér fylgja með mynd af bústaðnum í Langadal sem enn hefur ekki fengið neitt nafn.