Spanngól

Ég verð að játa að ég er farin að bíða mikið eftir mínu eigin húsnæði.
Hef verið í Pollýönnu gírnum í allt sumar og er alveg að hrökkva upp úr honum.
Vaknaði í gærmorgun kl. 5, bara pirruð.
Og gat auðvita ekki sofnað aftur.
Mig vantar allt, en þó ekki neitt.
Undarlegt.
Sambúðin við forledrana gengur eins og best verður á kosið, ekki kvarta ég undan því.
En það er komin mikil óþolinmæði í mína.
Ég sem er svooooo þoooliiiinmóð manneskja.
Hef þurft að snúa öllu við í bílskúrnum hjá Hrafnhildi, róta í gámnum hjá my x og leita á verkstæðinu hjá pabba. Að hverju, jú vinnugögnunum mínum og nótunum frá í fyrra.
Arrrrrg...... hvað það er pirrandi að finna ekki EINA kassann sem vantar. Búin að finna alla hina 6 með öllum HINUM nótunum mínum sem ég nefnilega þarf ekki að nota núna.
Hef ráðið mig í kennslu með 6 og 10 ára krökkum og allt námsefnið er akkúrat í þessum kassa.
Get ekki á heillri mér tekið.
Og hér á enginn þessi gögn því þau eru heimatilbúin, stíl og staðfærð.
Á ég ekki bara að detta í það í von um að pirringskastið skoli sér niður með búsinu?
Ha, vill ekki einhver skála við mig?