fótafimi, kaffisopi og gl.. gr.....

Það er stanslaust fjör hér á Skógarbrautinni.
Nú er rokkarinn kominn í hús og dvelur hér sumarlangt við vinnu sem mér tókst loksins að útvega honum eftir mörg símtöl við mæta menn og konur. Það er strax kominn systkina hreimur í röddina og þolinmæðisþröskuldurinn þaninn til hins ítrasta hjá þeim yngri. Allt er þetta músík í mínum eyrum enn sem komið er því hópurinn hefur ekki verið allur saman síðan um páska. Sjáum svo til hvort ég verð ekki farin að urra í lok sumars og farin á límingunum. Finnst reyndar að allir séu að verða svo stórir og sjálfsæðir að brátt verði ég ekki í hlutverki uppalandans. Svo merkilegt. Og eiginlega dálítið óraunverulegt.
Helgin hefur liði mjúklega með skemmtunum af ýmsu tagi. Brá mér meðal annars yfir á Suðureyri í fiskiveislu í gærkveldi. Dásamlega góðir fiskréttir af ýmsu tagi sem maður gat gúffað í sig að vild. Með breyttum tímum verða til nýjir siðir. Fyrirtækin tvö í plássinu hafa brugðið á það ráð að bjóða fólkinu sínu upp á fiskiveislu, skemmtun og ball í tilefni sjómannadagsins. Ferlega vel heppnað og Valkyrjurnar mínar hófu upp raust sína öllum til gleði í gærkveldi á einni slíkri samkomu. Svo hituðum við upp fyrir væntanlegt kóramót sem haldið verður á Mývatni dagana 7- 10 júní með því að æfa snúnigshraða og fótalipurð kórfélga. Það þarf að gæta að ýmsu þegar leggja á upp í ferðalag til að taka þátt í kóramóti. Allir útlimir verða að fúnkera, nú og svo auðvitað röddin, en það er þekkt stærð í hópnum. Einnig er glasalyftingarúthald afskaplega nauðsynlegt og þamb ýmisskonar. Það var vel tekið út og stóðst prófið. Því er allt klárt fyrir komandi mót og kórfélagar komnir með eftirvæntingu í hjartað.
Bauð tveimur úglendingum, sem voru svo almennilegir að keyra mig heim af næturlífinu hér handan heiðar, í morgunkaffi. Þeir fóru inn á tjaldstæði sem er hér nánast við hliðina á mér og lúrðu þar sem eftir lifði nætur.
Fékk svo bank á eldhúsgluggann um ellefu leytið, og stóðu þeir þar og hermdu upp á mig kaffisopann.
Var svo með góða gesti kvöldmat, og var "glirrað" eins og Snáðinn segir.
Hann á ennþá skemmtilegustu setninguna sem við notuðum óspart í fyrrasumar;
mamma, eigum við ekki að glirra harborgara?????
Hann var reyndar að reyna að segja þetta orð rétt hér áðan en gafst svo upp og stundi; ég segi þetta bara eins og ég er vanur, kann ekki að segja þetta öðruvísi.