Á þessum sólgula heiðskíra degi (með nefið fullt af skít og hálsinn hóstandi) ætti maður að vera skoppandi kátur og hlaupa út í daginn með fangið fullt af bjartsýni.
Í speglinum sé ég bauga, rautt og útúrsnýtt nef með þurrkublettum og galtóm augu.
Krítarhvíta húð og þornaðar varir.

Mig vantar klemmur.
Fyrir þvottinn og mig.