Óveður að sumri til og heilaselludans

Flúðum úr bústaðnum sökum óveðurs.
Enginn svaf dúr aðfaranótt laugardags.
Ofsinn í veðrinu var svo mikill að rúður svignuðu,
rúmin dúuðu undir manni og beið maður
hreinlega eftir að húsið tækist á loft ein og í Galdrakarlinum í Oz.
Og svo snjóaði næstu nótt.
Sko ofan í byggð.
Þetta er bara svona.
Sumarið lætur bíða eftir sér.
En vonandi ekki of lengi.
Langar að fara í pils og krúttlega skó og finna sólina á andlitinu.
Það er enn vetur í mér.

Að öðru.

Nú reynir á skipulagshæflileika mína.
Framundan eru ótal verkefni og tíminn frekar naumur.
Mér finnst reyndar alltaf meira gaman þegar mikið er að gera, taka tarnir.
Heilinn fer í vissan gír og sellurnar skoppa af áreynslu.
Sælan svo ólýsanleg þegar öllu er lokið
og maður getur verðlaunað sig með smá dekri.
Tek stefnuna á það.