Hvert fóru túlípanarnir?

Eftir erilsama viku er gott að eiga dag þar sem maður þarf ekki að gera neitt.
Hef því sötrað soja latte með mogganum á milli þess sem ég þjónusta Snáðann og vin hans sem kom í heimsókn undir hádegi.
Lífið er í þægilegum gír og allt óskaplega hversdagslegt.
En er það ekki lífið svona hjá okkur flestum, hversdagslegt með matarinnkaupum og tilbúningi þar sem þvottavélin malar undir. Mín er reyndar með einhverja stæla og stoppar alltaf á sama stað svo ég þarf að hjálpa til með handaflinu og snúa takkanum. Hún er reyndar orðin 15 ára gömul og segja mér fróðir að þá þurfi að fara að endurnýja svona hvað og hverju. Viðgerð svari ekki kostnaði. En þar sem þvottavélakaup eru ekki efst á listanum núna læt ég mér duga að halda henni gangandi með minni hjálp.
Í vikunni gerðist ég meðlimur í heilsuklúbbi. Það er framtak nokkurra kvenna hér á svæðinu.
Markmið okkar er að hittast yfir hollum og góðum mat, fræðast um allt sem lítur að þessum málaflokki, spjalla og flissa. Og fyrsta boð var í gærkveldi. Boðið var upp á grillaðan lax með heimalöguðu mango chautney og pístasíuhnetum, grilluðum kartöflum með lauk, heimgerð brauð og avakadomauk ásamt sallati. Eftirrétturinn var sú albesta kaka sem ég hef smakkað. Hún er úr svokölluðu hráfæði og því ekki bökuð. En hún var guðdómleg. Við komum til með að skiptast á uppskriftum og skal ég skella henni hingað inn þegar ég fæ hana.
Þetta var í fyrsta sinn sem ég mæti í matarboð þar sem ég get borðað allt sem á boðstólnum er. Fannst það með skemmtilegri uppákomum sem ég hef upplifað. Finnst ég stundum utanveltu með mitt ofnæmi og þarf alltaf að spyrja hvað sé í matnum. Getur virkað sem bölvuð hnýsni en ég er orðin leið á að taka sénsa og verða svo veik fyrir bragðið. Fólk verður líka alltaf svo sorry þegar ég segist ekki geta borðað það sem það býður upp á. Og er það mjög skiljanlegt.
Í klúbbnum eru skemmtilegar konur en ég þekki bara eina þeirra, mágkonu mína, hinar þekki ég bara í sjón. Ég lít á þetta sem kjörinn vettvang til að kynnast nýju fólki með sama áhugamál og maður sjálfur.
Við ætlum að hittast einu sinni í mánuði og verður næsta skipti hjá mér.
Er strax farin að hlakka til, fletta matreiðslubókum og skipuleggja.

Tók myndir af fallegu túlípönunum sem ég keyti mér til yndisauka um daginn en ég hef ekki grænan grun um hvert blogger fór með þær í aðgerðinni sem ég gerði til að birta þær hér.

Reyni aftur síðar.