Ævintýri Snáðans

Snáðinn minn fór suður í sína reglulegu rannsókn á nýrunum sl. sunnudag.
Í þetta sinn fór faðirinn með drenginn.
Rannsóknin er engin skemmtiferð fyrir hann.
Hann fær allskonar efni í sig inn um nál með krana.
Eitthvað fór þetta allt saman illa í hann.
Ég hef fengið söguna í svona skömmtun því hann á það til að koma hlaupandi til mín í miðjum leik til að segja mér frá því þegar hann ældi í lyftunni, fékk niðurgang og svoleiðis skemmtilegheit.
Á þriðjudaginn átti ég von á honum með flugi og ferðaðist hann einn í umsjá flugfreyju dagsins. Sat hér heima með verktakanum í svona síðasta tékki, því enn á eftir að klára hér lítilræði.
Símtal kom frá föðurnum að barnið væri á leið til Ísafjarðar.Ég var hér hin rólegasta og fylgdist með klukkunni því ég átti von á honum eftir 45 mínútur. En stuttu seinna fæ ég annað símtal frá föðurnum. Vélin var á leið til Keflavíkur því það hefði orðið bilun í hemlabúnaði hennar. Ég hentist upp úr stólnum og mömmuhjartað tók kipp. Aumingja verkatakinn vissi ekki hvernig hann átti að vera því ég afmyndaðist í framan og sagði bara "nei ég trúi þessu ekki". Litla barnið mitt eitt á ferðalagi og lendir í einhverjum hremmingum og mamm hvergi nálægt. Stuttu seinna hringir flugfreyjan og þegar ég heyrði í honum þar sem hann var syngjandi sæll og glaður á tali við flugmennina róaðist ég nú ögn. Tveimur og hálfum tíma síðar heimti ég hann úr ævintýrinu úr höndum flugamannsins sem var orðinn besti vinur hanns.
Í lófanum voru tveir súkkulaðimolar.
Frá flugmanninum.