Af bílstjórum og fræknum sigrum.

Stundum gerast hlutirnir alveg ótrúlega hratt.
Með tilstilli heimasíðu Skíðafélagsins og hlekk inn á skiptimarkað
með notaðar skíðagræjur ók ég í tvö heimahús í dag, þar sem ég verslaði notaðar
og vel brúkandi skíðagræjur á mig og Ponsí.
Klukkutíma seinna var fjölskyldan komin á skíði og allir alveg gasalega ánægðir.
Ponsí er svo uppveðruð eftir sigra dagsins í brekkunni að hún er búin að
skipuleggja næstu viku með tilliti til skíðaferða.
Ég aftur á móti er búin að skipuleggja líkamsrækt í Stúdói Dan.
Já, það er nú svo.
Hef ekki lagt leið mína í líkamsrækarstöð í svo mörg ár að ég eiginlega skammast mín.
En eftir laugardagstímann (og harðsperrurnar sem honum fylgdu)
finn ég hvað sálartetrið lifnar einhvernveginn við.
Og ég þarf alveg á því að halda.
Mágkona mín hefur nú verið betri en engin að draga mig með sér.
Hefði aldrei byrjað á þessu af eigin frumkvæði.


Var reyndar að hugsa um það um daginn, því ég er svo oft spurð af því hvernig mér líki að vera flutt aftur heim, hvað búferlafluttningar geta breytt mörgu.
Hjá mér hefur lífið fengið nýtt gildi, nýtt tempó og nýja sýn.
Einfaldleikinn ræður ríkjum, allir eru glaðir og una vel við sitt.
Ég er bílstjóri míns eigins lífs.
Mikið assgoti líkar mér það vel.
Og svo elska ég nýju íbúðina mína.