Dvel ég í draumahöll og dagana lofa........

Þetta er nú búið að vera meira stuðið.
Hef bara ekki haft neinn tíma til að henda hér inn nokkrum línum. Annars er ráterinn hér á 5 barna heimili vinkonu minnar eitthvað mánudagseintak. Hún er búin að fá nýjan en sambandið er stundum svo slakt að þegar ég hef verið að lesa hjá ykkur síðustu færslur kæru bloggvinir þá skyndilega bara sí svona dettur síðan út. Svo stundum þarf ég að bíða í óratíma eftir að tölvan opni kommentagluggann og satt að segja hefur þetta tekið á mínar taugar sem hafa verið með stuttan þráð vegna svefnleysis sem hefur hrjáð mig þá daga sem ég hef verið hér í borginni.
Var svo uppgefin í dag að ég fór fyrr heim af námskeiði 2 því ég var hreinlega að leka á gólfið í FÍH salnum. Sat svo hér og glápti á sjónvarp sem ég hef ekki gert í rúma viku. Náði Supernova rokk star þættinum og sá þegar þeir loksins sendu laglausu stúlkuna heim. Komst ansi langt á þessum karakter sínum verð ég að segja. Ótrúlegt hvað ímynd er stór þáttur í þessu sjói öllu saman. Hef samt ekki myndað mér neina skoðun á þáttunum en finnst lúmsk gaman að fylgjast með okkar manni sem hefur staðið sig með sóm og sann. Ekkert prjál, glimmer og svartur blýantur þar að þvælast fyrir honum, bara hann, hreinn og beinn. En það er einn helsti þáttur í fari fólks sem ég kann hvað best að meta. Hreinskilni og heiðarleiki eru frábærir eiginleikar og þegar þeir tveir koma saman þá hefur maður manneskju sem hægt er að treysta. Traust er ótrúlega magnað fyrirbæri. Það er alltaf sorglegt þegar einhver hefur brugðist trausti manns.
Maður verður svo berskjaldaður, nakinn. Og sárin eru misjafnlega lengi að gróa eftir slíka reynslu. Maður þarf að læra svo margt aftur. Og það getur tekið tíma. Merkilegt líka hvernig líkaminn bregst við þessháttar reynslu. Eins og vöðvarnir taki við sársaukanum og geymi þá svo heilinn hljóti ekki mikinn skaða af. Hef lengi undrast þetta fyrirbæri því í gegnum mína reynslu undafarinna ára hefur líkaminn tekið við og spýtt þessu frá sér með ýmsum einkennum þó aðalega ofnæmi af ýmsu tagi sem tengjast maganum. Þegar maður kemur sér svo út úr hryllingnum þá smám saman fara þessir hlutir líka að lagast. Magin í mínum kroppi er ekki sá sami og var fyrir 3um mánuðum síðan. En um leið og eitthvað bjátar á, eins og núna þetta blessaða svefnleysi, þá fer hann í einhver mótmæli og er núna hreinlega með uppsteyt.
Og það er svo orkufrekt. Vildi að ég hefði lifandi "svæfara", einn sem strýkur á manni vangann þangað til augnlokinn detta og flytja mann í lala land. Er viss um að þá hefði ég meiri möguleika á að sofna.
Verð bara að láta mig dreyma um slíkt um sinn.