Bjódd´í ´ann

Ég upplifði mig eins og algjöran töffara.
Labbaði full sjálfstraust inn í bílasöluna og spurði hvort ég mætti prufa Peugeotinn þarna á planinu, þennan blásannseraða 206?
Fékk lykilinn og skoðaði hann í krók og kima ásamt mínum helsta bílaráðgjafa.
Við settumst upp í og ég togaði í handfang sem var framan á sætinu og skaust upp í loft með det sammen. Hey, þetta er eitthvað fyrir mig, sæti sem lyftir mér upp þannig að ég sé almennilega út þegar ég keyri. Svo var startað og vélin malaði fullkomlega. Við tókum stóran rúnt um hverfið og dásömuðum eintakið. Farðu og bjóddu í´ann var skipun sem ég fékk. Ha? bjóða í hann, á ég að gera það. Já auðvitað. Já en það er sett á hann 750, þeir fara varla miklu neðar en það. Sko mér líst miklu betur á þennan en eitthvað Yaris ræksni sagði ráðgjafinn. Þetta er miklu betra eintak því hann er yngri, kraftmeiri og rúmgóður. Svona enga feimni, drífðu þig inn kona.
Og af því að ég er svo hrikalega vel upp alin geri ég alltaf það sem mér er sagt. Svo ég ræskti mig, þandi út barminn, gekk inn og sagði; fæ ég bílinn fyrir 590? Augun horfðu hissa á mig og svo sagð´ann jaaaá. Ok sagði ég, tek hann. Þetta var í fyrsta sinn sem ég stundaði bílaviðskipti upp á mínar eigin. Finnst ég hafa afrekað heilmikið og í trúnaði sagt naut ég þess út í ystu æsar. Átti ekki von á að finnast þetta svona gaman.
Frelsaðist.
Varð ég sjálf.
Ég.
Þessu fylgdi áður óþekkt og gleymt frelsi sem ég ætla aldrei, aldrei aftur að láta svipta mig.

Ökuferðin vestur gekk eins og í sögu og stóðst bílinn prófið. Eyðir ekki miklu og því góður fyrir budduna. Ekki spillir að í honum er geislaspilari og er ég því laus við allt bullið sem dynur yfir mann frá útvarpsstöðvunum. Útvarpið er reyndar eitthvað sem ég þarf að láta kíkja á, bara virkar ekki hér, ekki einu sinni uppáhalds útvarpsstöðin mín kemur ekki inn, gamla góða gufan.
Svo á ég víst að gefa honum nafn.
Vefst eitthvað fyrir mér.