Skellti mér upp á hjólið núna í morgun til að skreppa út í búð.
Skreppið tók klukkutíma því ég hitti svo mörg gömul andlit sem öll buðu mig hjartanlega velkomna heim.
Allir stoppuðu til að spjalla og spurjast frétta; hvort ég væri búin að fá íbúð, snáðinn komin í leikskólann og hvað ég ætlaði að gera næsta vetur.
Það er svo góð tilfinning sem fylgir því að fá þessar hlýju móttökur.

Og bærinn minn gefur ekkert eftir á menningarsviðinu því í gærkveldi voru opnunartónleikar tónlistarhátíðarinnar Við Djúpið. Peter Maté og Guðrún Birgisdóttir héldu þrusu tónleika í Hömrum og boðið var upp á rautt og hvítt í lokinn.
Ég get því sótt tónleika núna á hverjum degi ásamt masterklass. Ekki leiðinlegt.
Held ég skelli mér svo í einkatíma hjá Diddú, er það ekki bara?
Það er ekkert betra meðal til en söngur þegar lundin er í lægð.