Afstaðið

Þetta er þá búið, sagði yngri dóttir mín við mig í gærkveldi. Já það er ekki laust við að manni sé létt eftir ævintýri helgarinnar. Að vakna raddlaus, ekki vegna kvefs, heldur með bjúg á raddböndunum er martröð söngvarans. En sterarnir sem Stefán "kórhirðlæknir" útvegaði mér virkuðu fínt. Maður verður að vísu alveg SKRÆLÞURR í hálsinum en sungið gat ég og hlaut ekki skaða af.( er að spekulera að kannski hafi maður líka góða tækni hmmmm.........)

Eftir glasalyftingar Mótettukórs í Gyllta sal Hótel Borgar brunaði ég í Tjarnarbíó. Þar átti Nýi Söngskólinn 2 fulltrúa á tónleikum Unglistar. Mínir nemendur, svo skyldan kallaði. Þær stóðu sig með stakri prýði. Önnur er aðeins 15 ára en komin með óskaplega fínann hljóm í röddina hin reyndari og söng yndislega. Alveg hreint afbragðs tónleikar verð ég að segja og þarna mátti heyra(og sjá) þverskurðinn af ungum tónlistarnemum sem allir stóðu sig með miklum sóma. Frábært að hafa tónleika í klassíska geiranum á þessari hátíð. Vona að þetta sé komið til að vera. Heyrði líka í fyrrum kórfélögum Unglingakórs Hallgrímskirkju sem spiluðu á píanó, alltaf að rekast á stúlkur sem voru hjá mér. Þessar eru mér reyndar mjög kærar því þær voru öll 9 árin sem ég var í kirkjunni.

Var þreytt í dag í einkatíma hjá Tuma. Horfðum á myndbandið og hann gaf mér komment. Á að mæta næst með recetative. Hef aldrei stjórnað því, svo það er eins gott að undirbúa sig vel.

Svo fór litli kallinn minn með mömmu og pabba til Ísó í gær. Það gerðist margt í gær.
Héldum að hann myndi guggna á þessu, nei ekki aldeilis. Spurði reyndar um okkur þegar þau voru komin á Brú, og var ánægður að heyra að við værum ekki á leiðinni, vildi fullvissa sig á því að þetta var hans tími á Ísó. Dáldið tómlegt hér heima án hans, verð nú að segja.

Jæja, schöne Laute.

Legg núna minn þreytta koll á koddann.