Afskaplega venjulegt

Það er föstudagur, pizzan komin í ofninn og börnin horfa á mynd. Stundum er lífið alveg óskaplega hversdagsleg. Svona flesta daga. Maður er að sýsla við þetta daglega amstur, setja í vél, taka úr vél og hengja upp, kaupa í matinn og elda. Ala upp afkvæmin, sinna vinnu, fjölskyldu og vinum ásamt því að reyna að hafa einhver áhugamál. Stundum er vinnan áhugamálið, eins og í mínu tilfelli, og þá þarf að finna rétta taktinn í þetta allt saman. Áðan var ég t.d óskaplega glöð yfir hversdagslegum hlut eins og eldhúsrúllu. Einhvernveginn hafði myndast þrýstingur í pizzu- sósu flöskunni því þegar ég opnaði hana frussaðist sósan út og upp um alla veggi og á eldhúsinnréttinguna. Í fátinu sem myndaðist rak ég mig í þrýstikönnuna, hún datt og kaffið flæddi út um allt borð. Fyrsta sem ég gerði var að fálma í áttina að eldhúsrúllunni og byrja að þurrka upp allt gumsið.
Hversdagurinn er dagurinn í dag, með öllum litlu hlutunum sem skipta okkur svo miklu máli. Maður ætti að reyna að njóta hans betur.
Og núna er pizzan bökuð, ég set diska og glös á borðið, kveiki á kertum, næ í kókið inn í ískáp og kalla; það er kominn matur.......

Lífið er gott.