Handa-vinna

Með borvélina , hamarinn og skrúfjárnið að vopni réðst ég loksins í það í gær að setja upp rúllugardínurnar í herbergi barnanna. Þau hafa kvartað sáran yfir birtunni þegar þau eru að fara að sofa og það sé ekki "kósý" hjá þeim í herberginu. Það kom samt ekki í veg fyrir að Snáðinn skreið upp í til mín klukkan 7 í morgunn og byrjaði að tala um skólann sinn. Ég gat stunið upp að það væri enn MJÖG snemma morguns og það sunnudagsmorgunn í þokkabót en hann lét það sem vind um eyru þjóta og hélt áfram spjallinu þar til morgunsjónvarpið byrjaði. Ég fyrirgaf honum þetta rúm rusk þegar hann afhenti mér hróðugur myndina sem hann málaði áðan og sagði að hún væri handa mér.

Í mörg ár var ég alltaf með eitthvað á prjónunum. Af ástæðum sem bæði eru flóknar og leiðinlegar hætti ég þessari iðju. Löngunin dó. Núna í breyttum aðstæðum dúkkar þessi löngun upp aftur. Ég fór því í gær niður í Bókhlöðu og keypti mér undurfallegt prjónablað -Lopi- og er þegar komin með áætlanir um peysuprjón á komandi vetri. Það er nefnilega ekkert eins notalegt og að sitja upp í sófa með teppi yfir sér, hlusta á góða tónlist, jafnvel með gott kaffi í bolla og prjóna. Eftir fyrsta búskapinn eignaðist ég forláta kistu sem þáverandi maður hafði smíðað og er hún full af lopa og öðru garni. Það hefur legið þar óhreyft í nokkur ár. Í dag er ætlunin að fara í gegnum þetta og skoða hvað er til. Mér líður því núna eins og barni á jólunum sem getur ekki beðið eftir því að opna pakkana.