Það getur verið stórhættulegt að dansa

Það er alltaf gaman þegar eitthvað óvænt gerist. Eins og t.d á föstudagskvöldið þegar ég ætlaði rétt að kíkja í afmæli til kærrar vinkonu en lenti svo bara á skralli. Söng á pöbbnum og allt. jájá. Hugsaði nú ekki fallega þegar ég vaknaði daginn eftir með herra smið í hausnum.
Og fína ballið um kvöldið maður.
Bara eitt að gera.
Fara i laaaaangaannn göngutúr í Skóginum.
Eftir að hafa hrest mig við í úðanum setti ég allt mitt hafurtaks í bílinn, ballkjólinn og andlitið og brunaði til frænku.
Þar var hárgreiðslukonan mætt og byrjuð að sjæna hana til.
Mín beið gott glas af rauðvíni spjall og mikill hlátur.
Þegar við komum á ballið sat heil lúðrasveit upp á sviði og blés þessa fínu tóna á meðan fólk var að koma sér fyrir, fara á barinn og sonna. . Það var góð stemmning í salnum.
Veislustjórinn brilleraði, enda Ungversk og með eindæmum fyndin kona.
Ég dansaði af mér hælana og þó aðallega tærnar.
Sérstaklega eina.
Stórutá.
Þegar einn herramaðurinn sveiflaði mér um gólfið vildi ekki svo betur til að hann steig á fínu lakkskónum sínum á mína fínu stóru tá, braut nöglina,gerði gat á sokkabuxurnar og út fór að fossa blóð.
Eymingja maðurinn.
Var alveg miður sín.
Iss, sagði félagi hans þegar hann sá þetta,
þetta grær áður en þú giftir þig, svo kom hik og hann glotti,
aftur.