Það var erfitt að skafa af bílrúðunum í morgun. Ég fékk að vísu dygga hjálp frá 6 ára snáðanum mínum en hann kvartaði undan því hvað "frostið væri fast á rúðunni" eins og hann tók til orða.
Hér hefur tíðin verið risjótt og allar tegundir af útifötum í gangi í einu. Forstofan mín er full af göllum, hlífðarbuxum, regnúlpum, úlpum, stígvélum, kuldastígvélum, lúffum, fingravettlingum, húfum, treflum og buffböndum. Allt þetta verður að vera við hendina þegar halda á út í daginn því maður veit aldrei hvort úti er rigningarslapp með tilheyrandi lækjum um allar götur, jörðin sé alhvít af snjó nú eða hvort frostið bíti kinn.
Ég lét setja nagladekkin undir þegar fyrsti snjórinn kom fyrir um mánuði síðan. Mikil umræða hefur verið um það hvort banna eigi slík dekk á götum úti. Það sem ég hef saknað í þessari umræðu er að það er ekki sama hvar á landinu þú býrð og hverskonar vegi þú ert að keyra. Ég myndi t.d. ekki vilja vera á grófum dekkjum keyrandi á milli Ísafjarðar og Bolungarvíkur því eins og fram hefur komið er sú hlíð með þeim hættulegri á landinu. Hana keyri ég tvisvar í viku vegna vinnu og verð að játa að með nagladekkin undir bílnum finn ég fyrir öryggi í allri þeirri misjöfnu veðráttu sem ég hef lent í. Ég notaði aldrei nagladekk þegar ég bjó í Reykjavík, enda festist snjór það ekki svo auðveldlega á götum og engin þörf fyrir þau þar. Svokölluð bóludekkk, sem ég hef reyndar ekki reynslu af sjálf, hafa reynst vel á höfuðborgarsvæðinu nú eða þessi grófu og koma í veg fyrir svifrykið sem er alltaf að aukast. Fræðingarnir gleyma nefnilega stundum að vegakerfið hér á landi er ekki eins og ætla mætti árið 2007.