Fnykur

Ég bý í gömlu timburhúsi. Í risinu búa maður og kona. Þegar hann er fullur gengur hún um á klossum og þrífur. Með miklum látum.
Þegar þau fara út skella þau útidyrahurðinni.
Allt leikur á reiðiskjálfi hér inni. Hlutir detta stundum af hillu í eldhúsinu.

Maðurinn reykir. Hann reykir mikið.
Í sunnanáttinni sem hefur verið undanfarna daga myndast undirþrýsingur.
Vindurinn stendur beint upp á gluggana
Þá fyllist húsið mitt af vondri lykt. Reykingarlykt. Hún smígur með stiganum.

Og það er ekkert hægt að gera. Ef ég opna glugga fer allt á fleygiferð hér inni.
Á dálítið af reykelsum og ilmkertrum en þau duga skammt.
Enda er reykingarlykt og reykelsislykt vond blanda.

Ég vona að sunnanáttinni fari bráðum að slota.